من و تو پشت پناه همیم ولی هر دومون دستامون خالیه
باید جای من باشی تو زندگی بفهمی نداری چه بد حالیه

باید جای من باشی تا حس کنی چقدر سخته عشقت بلرزه صداش
ببینی چطور حاظری جونتو بدی تا یه رویا بسازی براش

من از دلخوشی های این زندگی مگه چی به جز حقمو خواستم
یه دنیا زمین خوردم از بچه گی که یه جا رو پای خودم وایسام

تو میتونی مرهم بسازی از عشق که زخمات ٬ زخم های کاری نشن
یه چیزی باید باشه تو زندگی که حرفای خوبت شعاری نشن
تو این روزگار عجیب و غریب > تو با با عشق موندی کنارم هنوز
ازم هیچ چیزی نمیخوای چون > چقدر بشنوی ندارم هنوز

آدم وقتی پای دلش واسته تهش هر چی باشه خودش خواسته
آدم تا نمونه به پای خودش نمیتونه به پای کسی واسته

تو با عشق موندی کنارم که من یه جایی تو این زندگی گل کنم
تو رو دوست دارم همین کافیه ! یه دنیا رو با تو تحمل کنم